Eigenlijk heet het ‘oplossingsgerichte therapie’. Maar het woord ’therapie’ bevalt ons niet. Dat komt door de associaties die mensen, en ikzelf dus ook, erbij hebben. Het woord doet teveel denken aan een arts-patiëntsetting. Of, anders gezegd, aan de eenzijdigheid en het eenrichtingskarakter daarvan. Met enerzijds een actieve en deskundige arts, en aan de andere zijde een passieve en ondeskundige patiënt. Oplossingsgerichte therapie wil dat beeld doorbreken. Vandaar dat ik liever spreek over ‘oplossingsgerichte psychologie’. En in plaats van therapeut spreek ik liever van ‘counsellor’.